درسی که حجازی به مسئولین داد

امروز بسیاری به این فکر افتاده اند که باید پاس داشت حجازی را؛ اما حجازی رفته است و دیگر نیست که ببیند. وای که چقدر زود دیر می شود. پس از پرواز ابدی حجازی خیلی ها به بزرگی این اسطوره ایمان آوردند، ولی رفتن او درس بزرگی به مسئولین داد و این که به حجازی های دیگر توجه بیشتری داشته باشند.

سرویس ورزشی «تابناک» ـ  هم اکنون بیشتر پیشکسوتان و بزرگان ورزش کشورمان، از نظر مالی در شرایط خوبی نیستند، حال آن که در میان آنان، بزرگانی هستند که سالها برای کشورمان افتخار آفرینی کرده اند؛ شمار بسیاری از قهرمانان سابق ورزش ایران به وضعیت حقوقی‌شان معترض هستند.

برخی از آنها می گویند: در کشورهای اروپایی، پیشکسوتان ورزش جایگاه مناسبی دارند و بنا بر قانون یوفا، برای هر یک از آنان، ماهانه 2500 دلار حقوق در نظر گرفته شده است.

انتظار پیشکسوتان ورزش

بیشتر از هر چیز، پیشکسوتان ورزش با توجه به سن و سالشان نیاز به محبت دارند؛ افزون بر این که چه اشکال دارد، در فوتبالی که در سال نزدیک پانصد میلیارد تومان گردش مالی دارد، این بزرگان و صاحبان اصلی ورزش، سهم کوچکی داشته باشند؟!
می توان از تجربه این بزرگان بهره برد و پست هایی را که اقوام و آشنایان آقایان اشغال کرده اند، به آنها داد.
نگارنده افتخار دوستی با حجازی بزرگ را داشتم و به آن می بالم.

حجازی چگونه اسطوره شد؟

حجازی راه اسطوره شدن را به سادگی نشان داد؛ با مردم بودن رک بودن و در میان مردم بودن؛ افزون بر آن که اسطوره شدن خریدنی نیست، بلکه رنج و مشقت می خواهد و از بسیار چیزها گذشتن که متأسفانه، خیلی ها به آن توجه ندارند!

حجازی های زنده

امروزه فدراسیون فوتبال ایران، از این ناصر حجازی های بیرون مانده اند زیاد دارد؛ علی پروین، همایون بهزادی، حشمت مهاجرانی، حسن حبیبی، حسن روشن و... کسانی هستند که از جنس این فوتبال هستند، ولی آنقدر بیرون می مانند و خاک می خورند تا فراموش شوند.

به هر حال، شاید بسیاری خبر نداشته باشند که ده ها تن از پیشکسوتان ورزش با مسافرکشی زندگی می گذرانند، حال آن که بیشتر فوتبالیست های امروزی با ماشین های آنچنانی مانور می دهند.

حجازی ها را دریابیم

چقدر این روزها همه به فکر حجازی هستیم؟ چقدر برایش دعا کردیم؟
اما اگر کمی زودتر با او همدل می شدیم، اگر دوروبرش را پر می کردیم، چند سال دیرتر این گونه آزرده می شد؟ چه بسیارند حجازی هایی که فراموششان کردیم. می توان از گوشه خانه به گود آوردشان و نگذاشت احساس تنهایی بکنند. آنهایی که به صدای صدها هزار نفر عادت داشتند، چگونه می خواهند در کنج منزل، پرپر نشوند؟
تکانی به خودمان بدهیم. دوستشان بداریم. از همین امروز... فردا هم دیر است.